Kolekcionarstvo i umetnost
Autor - osoba Ćosić, Dobrica, 1921-2014 = Ćosić, Dobrica, 1921-2014Popović, Mića, 1923-1996 = Popović, Mića, 1923-1996Naslov Mića Popović, Time, Friends / Dobrica Ćosić ; [translated into english by Tamara Rodwell-Jovanović, Ljiljana Šobajić ; photography by Miodrag Đorđević]Jedinstveni naslov Mića Popović, vreme, prijatelji. engVrsta građe knjigaJezik engleskiGodina 2005Izdavanje i proizvodnja Beograd : Publikum, 2005 (Beograd : Publikum)Fizički opis 108 str. : ilustr. ; 24 cmDrugi autori - osoba Rodwell-Jovanović, Tamara = Rodvel-Jovanović, TamaraŠobajić, Ljiljana = Šobajić, LjiljanaĐorđević, Miodrag, 1919-1994 = Đorđević, Miodrag, 1919-1994(tvrd povez)Napomene Tiraž 600.Predmetne odrednice Popović, Mića, 1923-Umetnici -- Srbija -- 20v -- U uspomenamaDobricа Ćosić (1921–2014), pisаc, esejistа, političаr, jednа od nаjznаčаjnijih figurа srpske istorije i književnosti druge polovine 20. vekа. U književnost ulаzi 1951. godine sа svojim prvim romаnom Dаleko je sunce, prvim modernim romаnom o jugoslovenskoj revoluciji koji je predstаvljаo kritiku revolucionаrnog terorа. Romаn je preveden nа tridesetаk jezikа, а sаmo u SSSR-u štаmpаn u 1.600.000 primerаkа. Zаtim objаvljuje romаne: Koreni (1954), Deobe (1961), Bаjkа (1965), Vreme smrti (tetrаlogijа, 1972–79), Vreme zlа – trilogija Grešnik (1985), Otpаdnik (1986) i Vernik (1990), Vreme vlаsti I (1996) i Vreme vlasti II (2007). Dobitnik je Ninove nаgrаde dvа putа, zа romаne Koreni i Deobe.Udruženje književnikа Srbije dodelilo mu je 1986. Nаgrаdu UKS zа izuzetan značaj zа književno stvаrаlаštvo. Povelju Zаdužbine Jаkovа Ignjаtovićа iz Budimpešte dobio je 1989. godine. Njegoševа nаgrаdа uručenа mu je 1990. godine nа Cetinju zа troknjižje Vreme zlа.Dvа putа je dobio trаdicionаlnu godišnju nаgrаdu Nаrodne biblioteke Srbije zа nаjčitаniju domаću knjigu (1990. godine zа romаn Vernik i 1996. zа romаn Vreme vlаsti I; inаče, jedаn je od sаmo tri piscа, uz Slobodаnа Selenićа i Ljiljаnu Hаbjаnović Đurović, koji je ovu nаgrаdu dobio više putа). Povodom sedamdesetog rođendаnа dobio je 1991. godine specijаlnu Vukovu nаgrаdu. Junа 1993. dodeljenа mu je književnа nаgrаdа „Zlаtni krst knezа Lаzаrа“, dok je romаn Vreme vlаsti višestruko nаgrаđivаn (Kočićevo pero 1996, Nаgrаdа „Lаzа Kostić“ 1996, „Mešа Selimović“ 1997, „Petаr Kočić“ 1997, Kočićevа nаgrаdа 1998, nаgrаdа „Svetozаr Ćorović“ 1997, а ugledni švаjcаrski list Nuvo Kotidijen je, nа osnovu аnkete među čitаocimа u toj zemlji, početkom mаjа mesecа 1996. ovаj romаn proglаsio jednim od sedаm nаjboljih evropskih romаnа). Godine 1998. u Kruševаčkom pozorištu uručen mu je „Zlаtni krst despotа Stefаnа Lаzаrevićа“.U Moskvi je mаjа 2010. postаo prvi dobitnik nаgrаde „Puškin“ zа izuzetne zаsluge u književnosti, a u okviru Prvog slovenskog forumа umetnosti „Zlаtni vitez“ predsednik udruženjа pisаcа Rusije Vаlerij Gаničev uručio je Ćosiću i nаgrаdu „Zlаtni vitez“ zа književno stvаrаlаštvo.Delа Dobrice Ćosića prevedenа su nа tridesetаk jezikа, а svi romаni prevedeni su nа frаncuski gde su dobili nаjveće pohvаle.Miodrag Mića Popović (Loznica, 12. juni 1923 – Beograd, 22. decembar 1996), akademik, bio je slikar, likovni kritičar, pisac i filmski režiser.U Beograd sa porodicom dolazi 1927. godine gde je završio osnovnu školu, a od 1933. do 1941. pohađa Treću mušku gimnaziju. Godine 1942. odveden je u Nacionalnu službu. Posle bolesti i operacije oteran 1943. u logor Franken kod Žagubice, potom, po kazni, u štraflager u Borskom rudniku. Zbog bolesti iste godine otpušten i vraćen kući. Posle oslobođenja Beograda mobilisan i upućen u propagandno odeljenje Štaba II armije. Na lični zahtev 1945. upućen na front gde je ranjen; tada je primljen u SKOJ. Sa svojim bataljonom stigao do Lajbnica u Austriji; tada je primljen u KPJ ali ubrzo i isključen. Zbog jednog pisma uhapšen i sproveden u vojni istražni zatvor u kome je proveo četiri meseca; Vojni sud ga osuđuje, ali je odmah amnestiran i demobilisan.Na Akademiju likovnih umetnosti u Beogradu upisao se 1946. u klasu profesora Ivana Tabakovića. Tada je živeo u Siminoj 9a koje postaje stecište mnogih, kasnije veoma poznatih i uticajnih političara, intelektualaca i umetnika. Zajedno sa Batom Mihailovićem, Petrom Omčikusom, Miletom Andrejevićem, Ljubinkom Jovanović, Kosarom Boškan i Verom Božičković, napušta Akademiju i odlazi u Zadar, gde je 1947. formirana čuvena „Zadarska grupa“, prva umetnička komuna u posleratnoj Jugoslaviji.[1] Po povratku u Beograd, zbog samovolje i nediscipline svi su bili izbačeni iz Akademije. Kasnije im je dozvoljeno da nastave studije slikarstva, sem Mići Popoviću, sa obrazloženjem da je „svršen slikar pa mu Akademije više nije potrebna“. Popović je nastavio da uči sam, uz pomoć profesora Ivana Tabakovića.Počeo je da slika 1938. godine družeći se sa slikarem Svetolikom Lukićem. Do rata je bio redovni posetilac Muzeja kneza Pavla i Umetničkog paviljona na Kalemegdanu. Od 1940. godine izlagao je na brojnim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Prvu samostalnu izložbu održao u Beogradu 1950. godine.Počeo da objavljuje kritike i eseje 1950. godine.Oženio se Verom Božičković 1949. godine sa kojom odlazi u Pariz 1951. na šest meseci, a potom 1952. u kome u nekoliko navrata ostaje do 1959. Boravio u Njujorku 1980–1981. i bio gostujući profesor na Njujorškom državnom univerzitetu u Olbaniju 1982.Za dopisnog člana SANU izabran je 1978, a za redovnog 1985.SlikarstvoMića Popović je prošao kroz nekoliko slikarskih faza od kojih su najpoznatije „enformel“ (francuski: informel, bez forme) u periodu 1959–1969. i „slikarstvo prizora“ od 1969. do 1979.No, pre toga je imao zanimljivu predistoriju koja je takođe značajna za srpsko slikarstvo druge polovine dvadesetog veka. Ona se može podeliti u nekoliko perioda. Pre dolaska na Akademiju likovnih umetnosti 1946. godine Popović se već uveliko zainteresovao za slikarstvo. Njegova rano ispoljena prirodna potreba za likovnim oblikovanjem ozbiljnije je izražena u gimnaziji kod Riste Stijovića koji mu je bio profesor crtanja. Istovremeno je počeo da posećuje tekuće izložbe priređivane u Umetničkom paviljonu na Kalemegdanu i u Muzeju kneza Pavla. Tu je imao prilike ne samo da vidi i da se neposredno upozna sa najznačajnijim ostvarenjima srpskih i jugoslovenskih umetnika, već i sa inostranom umetnošću. Značajno je bilo i njegovo poznanstvo sa slikarem Svetolikom Lukićem koji mu je prvi ukazao na slikarstvo kao umetnički medij. Te dve okolnosti su smanjile Popovićevo interesovanje za gimnazijskim školovanjem i potpuno ga okrenuli likovnom stvaralaštvu.Ozbiljan preokret u Popovićevoj umetnosti nastaje na samom početku studiranja na Akademiji. Sukob dve ideologije profesora te škole, onih koji su vatreno zastupali novu ideologiju socijalističkog realizma i drugih, starijih koji su u tišini ostali privrženi predratnoj estetici poetskog realizma, i intimizma nikako nije odgovarao mladom slikaru koji je video da tu nešto nije u redu, ali tada nije razumeo šta. No, ubrzo je shvatio da mu školski program rada nikako ne odgovara, te je nagovorio drugove iz svoje klase da samoinicijativno, pre kraja školske godine odu u Dalmaciju i da se, posle kratkog traženja, na nekoliko meseci zadrže u Zadru. Tada i nastaje mit o „Zadarskoj grupi“, prvoj koja je nastala u novoj Jugoslaviji. Mediteransko svetlo, pejzaž i sloboda međusobnog portretisanja su u tom trenutku potpuno zadovoljili potrebe te skupine slikara. Napunjeni novom kreativnom energijom vraćaju se u Beograd i bivaju izbačeni sa Akademije. Posle urgiranja njihovih protežea na visokim političkim i državnim položajima svi su, sem Miće Popovića, bili vraćeni na školovanje. Danas je teško pretpostaviti da li je takva odluka pomogla ili odmogla Popoviću da postane toliko specifičan umetnik u srpskom slikarstvu koji će toliko obeležiti njegov razvoj skoro do samog kraja veka.Ova nedoumica je podstaknuta njegovim mukotrpnim traganjem za likovnim izrazom, „traženjima i lutanjima“ kroz koji je Mića Popović prošao tokom gotovo cele šeste decenije. U njima je bilo svačega, od etnografskih motiva do srednjovekovnog živopisa, od starog poetskog intimizma do isto tako anahrone „Pariske škole“ sa kojom se neposredno suočavao tokom nekoliko boravaka u toj bivšoj svetskoj prestonici slikarske umetnosti. Ako se u Parizu suočavao sa novom umetnošću koja je postavljala temelje enformela, on još nije bio kreativno spreman da to primeti, a još manje da unese u sopstveno delo. Bilo je potrebno da se najpre upozna sa filozofijom zen budizma, a da potom praktično vidi kako nastaju „enformel“ slike na samom isteku pedesetih godina da bi se silovito upustio u ono što je definitivno obeležilo srpsku umetnost šezdesetih i dovelo je u stvarne relacije sa internacionalnim tokovima. Mića Popović je u istoriografiji postavljen na sam vrh tog novog talasa u našem slikarstvu, ne samo po delima koje je stvarao već i po nekolikim kritičkim opservacijama koje su toj umetnosti dali neophodnu teorijsku osnovu.Ali, Popović ponovo preživljava svojevrsno zasićenje enformelnom slikarskom praksom i, uz promenjene političke i socijalne okolnosti na početku osme decenije, otpočinje svoju poslednju avanturu – „slikarstvo prizora“. Prevratnički povratak u figurativnost neminovno ga je odveo u angažovano slikarstvo koje je kao „poslednja odbrana jednog naroda“ moralo da pokaže umetnikov jasan politički stav izražen i simbolički — serijom slika sa majmunima, i tekstualno – „Manipulacija“, „Ne hvala!“, „Oštra osuda crnog talasa“, i serijom „Gvozden“ (gastarbajteri). U „Heksagonalnom prostoru“ sa prijateljima: Živoradom Stojkovićem, Borislavom Mihajlovićem Mihizom, Dobricom Ćosićem, Lazarom Trifunovićem i Antonijem Isakovićem on 1970. obznanjuje početak javnog disidentskog delovanja kome je ostao privržen do devedesetih, kada u uslovima višestranačja prelazi u opoziciju. Nimalo nije slučajno da je poslednji javni nastup, već vidno umoran i bolestan imao neposredno pred smrt ispred pobunjenih studenata beogradskog univerziteta 1996. godine.Centralno mesto ukupnog slikarskog opusa Miće Popovića, gledano retrospektivno, u svim fazama, bilo je sudbinsko osećanje tragičnosti postojanja – koliko individualnog, toliko i kolektivnog.BibliografijaKnjige1954. Sudari i harmonije, „Bratstvo-Jedinstvo“, Novi Sad1957. Izlet, „Kosmos“, Beograd1962. U ateljeu pred noć, „Prosveta“, Beograd1983. Ishodište slike, „Nolit“, Beograd1989. Hajnc Klunker, Mića Popović, Autobiografija, „Jugoslovenska revija“, Beograd1999. Velika ljubav Anice Huber — epistolarni roman, „Triptih“, Beograd2006. Putopisni dnevnici, „Geopoetika“, BeogradEseji i kritike1950. Predgovor kataloga samostalne izložbe, Umetnički paviljon, Beograd1951. „Slika i svrha I“, 20. oktobar, 31. decembar, Beograd1952. „Slika i svrha II“, 20. oktobar, 1. januar, Beograd1952. „Cirkus i hrišćanstvo Žorža Ruoa“, Svedočanstvo, 12. januar, Beograd1952. „Izložba slika Slavoljuba Bogojevića“, NIN, 17. februar, Beograd1952. „Izložba meksikanske umetnosti“, NIN, 7. novembar, Beograd1953. „Mediteranski dnevnik“ (odlomak), NIN, 28. januar, 2. avgust, 16. avgust, Beograd1953. „Namerom, voljom, lenjirom“ (odlomak), NIN, 27. novembar, Beograd1953. „Izložba likovnih umetnika Makedonije“, NIN, 13. decembar, Beograd1955. Predgovor kataloga samostalne izložbe „Od magle, od kostiju“, samizdat, Beograd1958. „Spore godine“, Politika, 25. maj, Beograd1958. „Pesnici i beskućnici“, NIN, 29. decembar, Beograd1960. „Niko tu nije kriv“, Politika, 24. januar, Beograd1960. „O prolaznom i trajnom usput...“, NIN, 21. februar, Beograd1960. „Ništa novo na HHH Bijenalu“, Politika, 17. juli, Beograd1962. „Naša tapiserija“, Politika, 10. jun, Beograd1969. „Jefta Perić“, pred. kat., Kulturni centar, Beograd1971. „Slikarstvo prizora. Povodom termina: Slikarstvo prizora“, predgovor kataloga samostalne izložbe, Salon Muzeja savremene umetnosti, Muzej savremene umetnosti, Beograd1977. „Vera Božičković Popović, Ogled o enformelu“, predgovor katatalogu, Kulturni centar, Beograd1978. „Živko Stoisavljević“, pred. kat., Dom ratnog vazduhoplovstva, Zemun1978. „Perspektive VI“, pred. kat., Jugoslovenska galerija reprodukcija, Beograd1978. „Dokument, Enformel, Superrealizam“, Književnost, 11. septembar, Beograd1980. „Slikarstvo kao poslednja odbrana jednog naroda“, (pristupna beseda), Glas SANU, „CCCXVIII“, knj. 2, pp. 110–119, SANU, Beograd1983. „Preminuo Laza Trifunović. Delo kao putokaz“, Politika, 24. juli, BeogradSamostalne izložbe1950. Slike, akvareli, crteži, Umetnički paviljon na Kalemegdanu, Beograd1952. Selo Nepričava, Muzej Vuka i Dositeja, Beograd, Galerie Barbizon, Pariz1953. —{Galerie Barbizon}-, Pariz1955. Od magle, od kostiju, Umetnički paviljon na Kalemegdanu, Beograd1956. Muzej za umjetnost i obrt, Zagreb, Galerie Place, Hag1957. Atelje 212, Beograd, Tribina mladih, Novi Sad, Klub književnika, Zagreb1958. —{Galerie Barbizon}-, Pariz1960. Salon Muzeja primenjenih umetnosti, Beograd1963. Salon Moderne galerije, Beograd1971. Slikarstvo prizora, Salon Muzeja savremene umetnosti, Beograd1972. Dečje pozorište, Zrenjanin, Izložbeni paviljon u tvrđavi, Niš1973. Galerija Grafički kolektiv, Beograd1974. Galerija Kulturnog centra, Beograd (izložba je bila otkazana)[3][4][5]1975. —{Galerie Milan}-, Berlin1976. Galerija „Sebastijan“, Dubrovnik, Galerie Lauterer, Minhen, Narodno pozorište, Scena u Zemunu, Zemun1977. Likovni salon grafičkog kolektiva „Merkur“, Apatin, Galerie Milan, Berlin, Mali likovni salon, Novi Sad1978. Galerija Likovne jeseni, Sombor, Muzej na sovremenata umetnost, Skoplje1979. Galerija grada Zagreba, Zagreb, Mala galerija, Zrenjanin, Zavičajni muzej, Rovinj, Umetnički paviljon „Cvijeta Zuzorić“, Beograd1982. Salon knjižare „Narodna knjiga“, Beograd1983. Galerija SANU, retrospektivna izložba, Beograd, Galerija AZ, BeogradLiteratura i filmovi o umetniku (izbor)Knjige1973. Lazar Trifunović, Crteži, Grafički kolektiv, Beograd1974. Dobrica Ćosić, Prizori Miće Popovića, samizdat, Beograd1979. Miodrag Pavlović, Nove slikarske godine Miće Popovića, GRO „Merkur“, Apatin1983. Lazar Trifunović, Slikarstvo Miće Popovića, monografija, SANU, Beograd1994. Sreto Bošnjak, Mića Popović, crteži 1941—1988, Mrlješ, Beograd2005. Dobrica Ćosić, Prijatelji, „Politika“ i „Narodna knjiga“, Beograd2010. Lidija Merenik, Umetnost i vlast. Srpsko slikarstvo 1945—1968., „Vujičić kolekcija“ i Univerzitet u Beogradu, Filozofski fakultet, Beograd2014. Milica Živadinović, monografija o Mići Popoviću na francuskom jeziku[6][7]Predgovori kataloga1962. Aleksa Čelebonović, „Apstraktni pejsaž“, Kulturni centar, Beograd1963. Živorad Stojković, „8 slikara“, Umjetnička galerija, Dubrovnik1963. Lazar Trifunović, Salon Moderne galerije, Beograd1963. Miodrag B. Protić, „Suvremena srpska umjetnost“, Moderna galerija JAZU, Zagreb1967. Pavle Vasić, „Kritičari su izabrali“, Kulturni centar, Beograd1970. Miodrag B. Protić, „Slikari kontinuiteta“, IV beogradski trijenale jugoslovenske likovne umetnosti, Muzej savremene umetnosti, Beograd1971. Lazar Trifunović, „Apstraktno slikarstvo u Srbiji 1951—1971“, Kulturni centar, Beograd1973. Lazar Trifunović, „Mića Popović, crteži“, Galerija Grafički kolektiv, Beograd1973. Dragoš Kalajić, „Obnova slike“, Kulturni centar, Beograd1976. Zoran Markuš, Galerie Lauterer, Minhen1977. Lazar Trifunović, Grafički kolektiv „Merkur“, Apatin1977. Sreto Bošnjak, „Mića Popović, slike“, Radnički univerzitet „Radivoj Ćirpanov“, Novi Sad1977. —{Hans Rittermann, Galerie Milan, Berlin}-1978. Sonja Abadžijeva-Dimitrova, Muzej na sovremenata umetnost, Skoplje1978. Sreto Bošnjak, Galerija Likovna jesen, Sombor1979. Sreto Bošnjak, „Mića Popović, Slike i crteži“, Galerije grada Zagreba, Zagreb1979. Jasmina Tuurov-Borjanović, Savremena galerija Umetničke kolonije „Ečka“, Zrenjanin1979. Bora Ćosić, „San i istina Miće Popovića“, Zavičajni muzej, Rovinj1980. Miodrag B. Protić, „Jugoslovensko slikarstvo šeste decenije“, Jugoslovenska umetnost HH veka, Muzej savremene umetnosti, Beograd1981. Irina Subotić, „Miodrag-Mića Popović“, Umetnici akademici 1968-1978, pp. 71–84, Galerija SANU, Beograd1983. Đorđe Kadijević, „22 multipla Miće Popovića na temu slikareva kecelja“, Galerija AZ, BeogradStudije i kritike1950. Pavle Vasić, „Prva samostalna izložba Miće Popovića“, Politika, 27. septembar, Beograd1950. Miodrag B. Protić, „Izložba slika Miće Popovića“, Književne novine, 10. oktobar, Beograd1951. Borislav Mihajlović, „Izložba slika Miće Popovića“, Ogledi, „Novo pokolenje“, pp. 213–231, Beograd1952. Pavle Vasić „Selo Nepričava — Izložba slika Miće Popovića“, Politika, 5. maj, Beograd1952. Aleksa Čelebonović, „Mića Popović“, Borba, 10. maj Beograd1954. Petar Džadžić, „Sudari i harmonije“, NIN, 26. decembar, Beograd1955. Miodrag B. Protić, „Izložba Miće Popovića, Od magle, od kostiju“, NIN, 6. februar, Beograd1955. Miodrag B. Protić, Savremenici I, pp. 177–186, Nolit, Beograd1957. Borislav Mihajlović Mihiz, „Izlet Miće Popovića“, NIN, Beograd1960. Zoran Pavlović, Poetska osnova, „Rad“, 26. novembar, Beograd1960. Dragoslav Đorđević, „Tri varijante apstrakcije“, Dnevnik, 4. decembar, Novi Sad1960. Rade Konstantinović, „Povratak materiji“, NIN, 25. decembar, Beograd1960. Lazar Trifunović, „Apstraktno slikarstvo i mogućnost njegove ocene“, NIN, 20. decembar, Beograd1961. Lazar Trifunović, „Od revolucionarne do građanske umetnosti“, NIN, 10. jun, Beograd1961. Lazar Trifunović, „Oktobarski salon u znaku mladih generacija“, NIN, 5. novembar, Beograd1963. Lazar Trifunović, „Samoubistvo slike“, Politika, 27. oktobar, Beograd1963. Aleksa Čelebonović, „Savremeno slikarstvo u Jugoslaviji“, Jugoslavija, Beograd1962. Dragoslav Đorđević, „Poezija i drama materije“, Borba, 29. oktobra, Beograd1968. Ješa Denegri, „Oblici nefiguracije u suvremenom slikarstvu u Srbiji“, Život umjetnosti, br. 7-8, Zagreb1970. Lazar Trifunović, „Stvaralačka sposobnost nove umetnosti“, Politika, 18. juli, Beograd1970. Miodrag B. Protić, „Srpsko slikarstvo HH veka“, Nolit, Beograd1971. Pavle Vasić, „Slikarstvo prizora Miće Popovića“, Politika, 8. maj, Beograd1973. Lazar Trifunović, Srpsko slikarstvo 1900—1950, Nolit, Beograd1979. Sava Dautović, „Izložba političkog pamfletizma. Nacionalistički prizori i dogmatski uzori slikara Miće Popovića u Umetničkom paviljonu Cvijeta Zuzorić“, Politika, 10. decembar, Beograd1980. Slobodan Ristić, „Povodom izložbe Miće Popovića“, Treći program Radio Beograda, 5. april, Beograd1982. Slobodan Ristić, „Pobuna paletom. Povodom izložbe Enformel u Beogradu u paviljonu Cvijeta Zuzorić“, Politika, 6. februar, Beograd1993. Ješa Denegri, „Pedesete: teme srpske umetnosti“, Svetovi, Novi Sad1995. Ješa Denegri, „Šezdesete: teme srpske umetnosti“, Svetovi, Novi SadFilmovi1965. Lazar Trifunović, Dijalog o kolažu, Institut za film, Beograd1970. Branko Belan, Mića Popović, Radio-televizija Zagreb, Zagreb1972. Jovan Aćin, Mića Popović, Radio-televizija Beograd, BeogradFilmska i pozorišna delatnostRežije1954. Čekajući Godoa, umetnikov atelje na Starom sajmištu, Beograd1963. Čovek iz hrastove šume, „Avala film“, Beograd (zabranjen i bunkerisan)1965. Viktor ili deca na vlasti, „Atelje 21“2, Beograd1966. Roj, „Avala film“, Beograd1967. Hasanaginica (Kameni despot ili jedna mogućnost narodne pesme Hasanaginica), Filmska radna zajednica, Beograd1969. Delije, Kino-klub, Beograd, (naziv na engleskom: The Tough Ones) (zabranjen i bunkerisan)1970. Burduš, „Avala film“, BeogradScenarija1963. Čovek iz hrastove šume1966. Roj1967. Kameni despot1968. Kameni despot ili jedna mogućnost narodne pesme Hasanagnica1968. DelijeScenografije i kostimografije1958. Stolice, „Atelje 212“, Beograd1960. Begunci, Pozorište „Boško Buha“, Beograd1964. Poljubac vile, Narodno pozorište, Beograd, Ljubinko i Desanka, „Atelje 212“, Beograd, Deda Starudija, Malo pozorište, Beograd1965. Viktor ili deca na vlasti, Atelje 212, Beograd, Generalska opera, Pozorište lutaka, Niš, Haleluja, Savremeno pozorište, Beograd, Ura za sunce i kišu, Malo pozorište, Beograd, Mali princ, Pozorište „Boško Buha“, Beograd1966. Poštansko sanduče, Malo pozorište, Beograd1969. Pardon, paradni Trčuljak, Beograd1971. Ljubav gospodina Perlimplina, Pozorište lutaka, Niš1972. Razigrano srce, Malo pozorište, Beograd1975. Emigranti, „Atelje 212“, Beograd, Brod sa zelenom bradom, Dramski teatar, Skoplje1973. Pokojnik, Jugoslovensko dramsko pozorište, BeogradNagrade i priznanja1961. Nagrada za slikarstvo na II oktobarskom salonu, Beograd1962. Nagrada Matice srpske za slikarstvo na izložbi „Deset godina umetničkih kolonija u Vojvodini“, Novi Sad1963. Nagrada za slikarstvo na izložbi „Salon 63“, Rijeka1968. Nagrada za slikarstvo na izložbi „Sedma decenija jugoslovenskog slikarstva“, Sombor1969. Nagrada „Zlatna paleta“ ULUS-a na XLVIII izložbi ULUS-a, Beograd1975. —{I}- nagrada na „International art exhibition committed figurative art“, Slovenj Gradec1976. Otkupna nagrada na „X Biennale internazionale d`arte“, Campione d`Italia1977. Nagrada na Internacionalnoj izložbi originalnog crteža, Rijeka1978. Nagrada „Zlatna batana“, na izložbi „Anale“, Rovinj1983. Nagrada publike na izložbi „Kritičari su izabrali“, Beograd1989 Dodeljena Nagrada Politike iz Fonda „Vladislav Ribnikar“, (dobijena 1971), Beograd1989. Počasni građanin Loznice, Loznica1995. Ravnogorska nagrada za slikarstvo, (posthumno), Beograd1995. Kraljevski orden dvoglavog belog orla 1. Stepena (posthumno), BeogradNagrada za umetnosti „Mića Popović“Nagradu za umetnost „Mića Popović“ dodeljuje Fond za afirmaciju stvaralaštva iz Beograd u onim oblastima u kojima je Mića Popović delovao – slikarstvu, književnosti, pozorištu i filmu.Biografski i stvaralački podaci o Mići Popoviću bili su podstrek da se osnuje nagrada koja će nositi njegovo ime a koja će ukazati na pojedince koji slede njegovu kritičku aktivnost i kao umetnika i kao angažovanog intelektualca. Pokretačima – Živoradu Stojkoviću, Borki Božović i Jovanu Despotoviću, ubrzo su se priključili Vida Ognjenović, Dušan Kovačević, Emir Kusturica, Radoslav Petković, Milo Gligorijević, Bata Knežević, Božo Koprivica, Đorđe Milojević, Branko Kecman, Bora Kavgić, Ljiljana Ćinkul, Aleksandar Kostić, Lana Đukić kao članovi Inicijativnog odbora, a potom i svi dobitnici ove nagrade. Za prvog predsednika Inicijativnog odbora izabran je Emir Kusturica na osnivačkoj sednici 17. decembra 1997. godine. Predsednik Fonda je Ljubomir Simović.Nagrada se uručuje svake druge godine 12. juna, na dan rođenja Miće Popovića, u Galeriji „Haos“ u Beogradu.Nagrada se dodeljuje pod pokroviteljstvom Skupštine opštine Stari Grad – Beograd.MG34 (N)
Prikaži sve...
